کد مطلب:20111 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

خوردن مال حرام چه ربطي به قساوت قلب و اثر نكردن موعظه دارد؟

آنچه در روايات از عوامل قساوت قلب شمرده شده، از قرار زير است:

1- پر خوري : مَن كثر طعامه سقم بدنه و قسا قلبه؛[10] هر كس زياد بخور د، بدنش بيمار و قلبش سخت مي شود.

2- گوشت خوردن فراوان: مَن أكل اللحم أربعين صباحاً قساقلبه؛[11] هر كس چهل روز به طور مداوم گوشت بخورد، قلبش سخت مي شود.

3- غفلت و كناره گيري از ياد خدا : ترك ذكري يقسي القلوب؛[12] ياد خدا نكردن قلب را قساوت مي بخشد.

4- خوردن خون: الدّم يقسي القلب؛[13] خوردن خون قلب را قساوت مي بخشد.

5- زياد سخن گفتن: فإنّ كثرهْْ الكلام بغير ذكر الله يقسي القلب؛[14] زياد گفتن به غير ذكر خدا قلب را سخت مي كند.

6- نگاه كردن و همنشيني با آدم بخيل: النظر إلي البخيل يقسي القلب؛[15] نگاه كردن به آدم بخيل باعث قساوت قلب مي شود.

7- آرزوهاي طولاني در سر پروراندن: لا تطوّل في الدنيا آملك فيقسو قلبك؛[16] آرزوهاي دنيايي خود را زياد نكن،چون قلبت را قسي مي كند.

8- نوشيدن خمر (شراب) : الخمر تورث قساوهْْ القلب؛[17] نوشيدن خمر باعث قساوت قلب ميشود.

9- مال اندوزي و ثروتمندي: كثرهْْ المال مفسدهْْ للدين مقساهْْ للقلب؛[18] ثروت زياد باعث خراب كردن دين انسان و قساوت قلب مي شود.

عوامل ديگري مانند تكبر وجاه طلبي، ماندن زياد در مكه نيز باعث قساوت قلب مي شود.

در بين عوامل، خوردن مال مردم يافت نشد. البته خوردن مال مردم اگر از مصاديق گناه و نافرماني خدا باشد، باعث تجرّي و ايستادگي در برابر خدا و خواه هاخواه باعث دوري از خدا و عناد و لجاجت مي شود، ولي اگر از مصاديق گناه نباشد، مثلاً از مغازه جنسي را مي خريم، ولي نمي دانيم دزدي است و مال مردم است، در اين صورت خوردن آن باعث قساوت قلب نمي شود. اما خوردن خون و گوشت خوك و شراب و نجاسات و محرّمات، به خاطر گناه بودن يا به خاطر داشتن آثار وضعي روي قلب، باعث قساوت قلب مي شود. البته بعضي از قساوت ها به معناي دوري از خدا و غفلت است، مثلاً ماندن در مكه، يا پرخوري يا نگاه كردن به بخيل يا ثروت اندوزي . اين گونه قساوت ها نه به خاطر گناه بودن اين كارها است، بلكه به معناي كم توجهي و غفلت قلب است.

بنابراين قساوت قلب به واسطة انجام دادن گناه است يا دوري و غفلت از خدا و معنويات.







[1] توضيح المسائل مراجع ، ج 1، ص 17.

[2] تفسير نمونه، ج 1، ص 379، به نقل از وسائل الشيعه، باب 25، از ابواب كسب.

[3] همان.

[4] همان.

[5] تفسير نمونه، ج 13، ص 241، با تلخيص.

[6] تفسير نمونه، ج 24، ص 428.

[7] همان، به نقل از نهج البلاغه، كلمات قصار 400.

[8] الدّر المنثور، ج 8، ص 244.

[9] همان.

[10] بحارالانوار، ج 59، ص 268.

[11] همان، ص 294.

[12] همان، ج 13، ص 342.

[13] همان، ج 62، ص 166.

[14] همان، ج 9، ص 164.

[15] همان، ج 75، ص 53.

[16] همان، ج 70، ص 398.

[17] همان، ج 62، ص 166.

[18] همان، ج 1، ص 175.